Jan Jakub Bokun – klarnet
Krzysztof Pełech – gitara
Astor Piazzolla – Histoire du Tango
1. Bordel 1900
2. Cafe 1930
3. Nightclub 1960
4. Concert d’aujourd’hui
5. Alfredo Pixinguinha, Benedetto Lacerda – Naquelle Tempo
Astor Piazzolla
6. Tango *2
7. Libertango
8. Leo Brouwer – Un dia de Noviembre
Astor Piazzolla – Two Tango – Etudes for solo clarinet
9. Anxieu et Rubato
10. Molto Marcato e Energico
11. Francis Kleynjans – Aria op.92b
Radames Gnattali – Sonata
12. Allegro Comodo
13. Adagio
14. Con Spirito
15. Egberto Gismonti – Aqua e Vinho
16. Jaime M. Zenamon – Tango
Celso Machado – Musique Populaires Bresilliennes
17. Algodao Doce
18. Pe de Moleque
19. Sambossa
DUX Recording Producers, Warsaw, Poland – 1999
Recenzje
…Jan Jakub Bokun i Krzysztof Pełech wykonują tę muzykę tak, jakby najbardziej chłonne lata młodości spędzili w mieszkankach, których otwarte okna wychodzą wprost na rozwibrowane rytmem tanga uliczki Buenos Aires. Uwagę przykuwa piękny, subtelny dźwięk “musującej” artykulacyjnym i dynamicznym bogactwem gitary Pełecha i niezwykle szlachetne, ciepłe brzmienie klarnetu Bokuna. Duet brzmi jak jeden organizm, ma się wrażenie,że artyści razem oddychają… – Małgorzata Gmys – Ruch Muzyczny
…Dwaj znakomici instrumentaliści zrealizowali projekt fonograficzny, będący sensacją na naszym rynku fonograficznym. Kto nie posłucha tej płyty, nie będzie wiedział co stracił (a straci wiele!). Kto ją pozna, ten umieści ją w swej kolekcji na “najwyższej półce”. Uważam, że jest to jedna z najbardziej interesujących płyt, jakie ukazały się w ostatnich latach w naszym kraju – Jerzy Skupin – Gazeta Muzyczna
…Rubata są dopracowane w każdym calu, a wykończenia fraz zadziwiają swą subtelnością. Nadrzędną cechą ich gry jest przede wszystkim delikatność i umiejętne tworzenie nastrojów. Trudnych technicznie partii nie odczuwa się jako popisów wirtuozowskich, a raczej jako szukanie naturalnego wyrazu. Daje to efekt spokoju, który jednak nie ma nic wspólnego z nudą. Płyta cały czas przykuwa uwagę, zmuszając do delektowania się dźwiękiem i pięknem melodycznych fraz, opartych na podawanych bez natrętności latynoskich, synkopowanych rytmach…Myślę, że polski rynek płytowy może być dumny z tego najnowszego dokonania dwóch wrocławskich muzyków. Płyta będzie rarytasem nie tylko ze względu na nietypowy zestaw instrumentów, ale na swą spoistość wyrazową w połączeniu z najwyższym poziomem wykonawczym w ciekawie i nietypowo dobranym repertuarze… – Zbigniew Dubiella – Świat Gitary
Płytę Dua Guitarinet można śmiało nazwać jedną z najlepszych i najciekawszych płyt roku 2000…Praktycznie nie można zarzucić warsztatowi obydwu muzyków niczego – są znakomicie zgrani artykulacyjnie. Rzadko kiedy słyszy się tak poukładane i gruntownie przemyślane prowadzenie frazy, konsekwentne rubato. Osobiście zauroczona jestem ciemną barwą klarnetu, skontrastowaną z jaśniejszym, delikatnym akompaniamentem gitary… – Magda Igras – HI-END.pl
…Krótko mówiąc – jedna z najlepszych płyt roku… – Artur Bielecki – Gazeta Wyborcza